عباس رضایی ثمرین، روزنامهنگار- کرونا طبق اعلان رسمی، 14ماه پیش وارد ایران شد. ویروسی که در اتحادی نامیمون با برخی کژکارکردها و ناکارآمدیهای کهنه در ساختار مدیریتی کشور، به جان و مال ایرانیان زده و آثار و تبعات بسیار جدی و دردناکی را از خود در ساحتهای مختلف جامعه ایرانی بر جای گذاشته است. اپیدمی کرونا، بهطور همزمان، مردم، مسئولان و نظام حکمرانی کشور را به چالش کشیده و نوع مقابله با آن، امروز به یکی از معیارهای مهم سنجش کارآمدی تبدیل شده است. با وجود انباشت تجربه نبرد 14ماهه با کرونا و تغییر تاکتیکها و راهبردهای رسمی طی این مدت، این همهگیری با الگوی سینوسی به حرکت خود ادامه داده و هر بار در نقاط اوج خود، افراد و خانوادههای بیشتری را گرفتار کرده است. در عین حال، با افزایش مدت زمان درگیری جامعه با بحران و همینطور اثرات و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی آن، تابآوری جامعه پیوسته رو به کاهش رفته و نیروهای مؤثر در مقابل اپیدمی، دچار فرسایش شدهاند. چیزی که این روزها آثار آن در کاهش میانگین رعایت پروتکلهای بهداشتی و طغیان بیماری در خیز چهارم قابل مشاهده است. در چنین شرایطی، برای دستیابی به یک خوانش اجتماعی از ابعاد بحران کرونا، ارزیابی کارنامه کشور در مدیریت کرونا و بررسی آثار و پیامدهای اجتماعی این بحران با سعید مدنی، جامعهشناس به گفتوگو نشستهایم؛ گفتوگویی صریح درباره اینکه چرا کار ما با کرونا به اینجا کشیده و دورنمای پیشرو با دستفرمان فعلی چیست؟
ادامه مطلب ...